Seçginlife

Bayram deyince aklınıza ne geliyor? Çocukken sabahın köründe bayramlıklarımızı giyip büyüklerin elini öpmeye koştuğumuz o günler mi? Yoksa ailece bir araya gelip sofrada saatlerce süren o tatlı sohbetler mi? Eskiden bayram, sadece bir tatil değil, büyük bir heyecandı. Bayram sabahı mis gibi kahvaltı kokusu, şeker toplamak için kapı kapı dolaşmanın heyecanı, el öpüp harçlık alma sevinci… Her şey başka bir güzeldi. Şimdi büyüdükçe, sanki bayramın büyüsü biraz azaldı gibi geliyor. Ama belki de biz büyüdükçe o eski heyecanları yaşamayı unuttuk. Şimdi bayramlarda genellikle bir telefon mesajıyla “Bayramın mübarek olsun” deyip geçiyoruz. Halbuki bir araya gelmek, sohbet etmek, büyükleri ziyaret etmek bayramın en güzel yanları değil mi? Evet, hayat yoğun, yollar kalabalık, zaman dar ama bayram dediğin şey biraz da bu telaşın içinde mutlu olabilmek değil mi zaten? Belki de bu bayram bir değişiklik yapmalı. Telefon yerine birini gerçekten ziyaret etmeli, eski bir dostu aramalı, çocuklar...

Hiç fark ettiniz mi? Elimizde telefonlar, önümüzde bilgisayarlar, her an ulaşılabiliriz ama bir o kadar da uzak. Eskiden birini özlediğimizde ya mektup yazardık ya da buluşmak için zaman ayırırdık. Şimdi mi? Mesaj kutularımız dolup taşıyor ama derin sohbetler yerini emojilere bırakıyor. Teknoloji sayesinde iletişim araçlarımızın sayısı arttı, ama birbirimize ayırdığımız zaman azaldı. Gün içinde kaç kişiye “Nasılsın?” diye mesaj atıyoruz ama cevabını gerçekten bekliyor muyuz? Yoksa sadece yazıp geçiyor muyuz? Bir kafede yan yana oturan iki kişinin telefonlarına gömüldüğünü görmek artık şaşırtıcı değil. Evde, işte, sokakta hepimiz ekrana bakıyoruz ama göz göze gelmiyoruz. Komik değil mi? İletişim çağında yaşıyoruz ama iletişim kurmakta zorlanıyoruz. Belki de sorun, iletişim araçlarını bir amaç haline getirmemizdir. Halbuki teknoloji, bizi bir araya getirmek için var. O zaman bir deneme yapalım: Bugün bir arkadaşınızı arayın, mesaj yazmadan direkt arayın. Sesini duyun, gerçekten d...